Vrede op aarde

Of het nu vanuit de christelijke koppeling tussen de geboorte van Jezus en vrede op aarde is, het geïnspireerd zijn door de kerstbestanden in de eerste wereldoorlog, of gewoon door al die gezellige en harmonieuze taferelen die de reclameboodschappen ons in deze tijd voorschotelen... met kerst zegt eigenlijk iedereen dat hij of zij vrede op aarde wil.

Maar willen we dat ook echt en wat is die vrede eigenlijk?

Om aan de andere kant te beginnen: wat mij betreft komt alle oorlog en geweld in de wereld uiteindelijk voort uit onvrede in ons, individuele mensen. En die onvrede komt weer voort uit de identificatie met het stemmetje in ons hoofd. Het stemmetje dat vindt dat jij en ik - zoals we nu zijn - niet voldoende zijn. Dat er iets moet veranderen aan onszelf of aan de wereld voor we gelukkig kunnen zijn.
Vaak komt het er op neer dat we méér nodig hebben. Dat kan gaan om geld of goederen, om erkenning, om aandacht en liefde, of wat het ook is dat je mist. En altijd hoort dat van buiten te komen, van anderen. Dus gaan we - meer of minder openlijk - de mensen bestraffen die we verantwoordelijk houden voor onze onvrede. Dat leidt tot wrijving, conflicten en op grotere schaal tot oorlog. Vrede is dan het stoppen van deze conflicten, bij voorkeur op onze voorwaarden - een opgelegde vrede dus. Maar aangezien er altijd iemand is die zich daardoor te kort gedaan voelt, eindigt deze cyclus nooit.


Voor mij is vrede in de eerste plaats innerlijke vrede - een staat van bewustzijn. Vanuit die staat is er een natuurlijke focus op tevredenheid, liefde, overvloed en gelijkwaardigheid - naar onszelf en naar anderen.

Die innerlijke vrede begint bij de realisatie dat de gedachten van onvrede in je hoofd door jou gezien/gehoord worden en dus niet zijn wie jij bent. Sterker nog: jij denkt ze niet eens; ze komen gewoon uit het niets op en verdwijnen ook uit zichzelf weer. Ze zijn het gevolg van energie die door jouw zenuwstelsel vloeit. Energie dat als water de gemakkelijkste weg volgt, en dat zijn de uitgesleten neurologische paden in je brein van de gedachten die het vaakst langs komen of de diepste impact hebben gehad. De gedachten dus die het vertrouwdst zijn en daarom voelen alsof ze wel waar moeten zijn. Maar dat zijn ze dus niet.

Door je te richten op wat je werkelijk bent, op dat wat de gedachten ziet, ontstaat er ruimte rondom die gedachten en de bijbehorende gevoelens. In die ruimte ligt innerlijke vrede. Een vrede die onafhankelijk is van wat er in jezelf en de buitenwereld gebeurt. Niet alleen wordt je leven door deze focus een stuk fijner, het is ook de enige manier om bij te dragen aan het eindigen van de conflict-cycli. Zoals elke brandende kaars bijdraagt aan het verlichten van een ruimte, zo draagt jouw innerlijke vrede op deze manier bij aan de totale vrede op aarde.

Non-duale inzichten, mediteren en je mindful richten op het Nu zijn hiervoor de hard-core hulpmiddelen. Maar je kan je bijvoorbeeld ook richten op het voelen van dankbaarheid. Want het ervaren van dankbaarheid en het ervaren van onvrede gaan niet samen. Die dankbaarheid hoeft overigens niet gekoppeld te zijn aan dat waar je onvrede voor voelt en hoeft ook niet voor iets groots te zijn, belangrijker is dat je echt dankbaar bent. Probeer het eens en ontdek voor jezelf wat het doet!

Wat je ook kiest, ik wens je een vredige kerst en (nog meer) vrede in de rest van je leven.